Broebel broebel

Ik voel iets broebelen. In deze eerste voorzichtige dagen van vakantie. Ik weet niet goed wat het is. En heb precies ook niet zoveel zin in gebroebel. Dus leg ik me languit op de bank met een heerlijke Netflix serie. En geniet van Porni. Eigenlijk schrijf je het met een o met een diagonaal lijntje door, maar ik vind dit niet op mijn klavier. En eerder dan me te verliezen in het zoeken van deze letter en niet tot het einde van deze blogpost te geraken, kies ik er voor om het fout te schrijven.

Glorieus falen, weet je wel. Eén van mijn workshops.

Maar ik dwaal af. Ik draai er om heen. Dat is wat er gebeurt als het broebelt. Als het spannend wordt. Dan doen we van alles wat afleidt. Ons afleidt.

Maar even terug naar de bank. Naar Porni. Ze triggert mij. Ik herken mij. En ik wil meer. En meer. En voel me suf worden. En op dat moment weet ik dat het tijd is om even naar mijn lijf terug te keren. Door eens heel diep in en en uit te ademen. En nog eens. En nog eens. Tot in mijn bekken (dankjewel Susan van bodywisdom). En er een heerlijk kopje thee bij te pakken. Broebel, broebel. Daar is het weer. Ik adem door. En luister. En voel.

Nog steeds op de bank. Met mijn computer. Maar nu aan het typen. Het uit mij laten vloeien. Mijn workshops. Die al maanden klaar zitten. Maar waarvan ik het spannend vind om ze in de wereld te zetten. Terwijl ik weet dat ze goed zijn. Mezelf tonen aan de wereld voelt spannend.

Maar walk your talk. Leef jouw droom.

Ziezo, ze staan er. Nu nog de datum bepalen en de zaal reserveren. Gebeurt eerstdaags.

Dankjewel, Porni. Ik vind je fantastisch. Al wat je zegt ben je zelf, fluistert ze terug.

P.S. Even dacht ik deze tekst nog door Chat GPT te halen. Dan dacht ik. Je bent goed genoeg. Walk your talk.